ریحانه های سرزمینم

کجایی پیامبر مهربانی 

که ریحانه هایت را 

یکی پس از دیگری 

زنده به گور می کنند...

انتقاد با پایانی باز

این سومین باره بخاطرشون می خورم زمین. آدمای حسود رو میگم. همونایی که وقتی سوار ماشین هستن روی خط عابر پیاده نگه می دارند و وقتی هم پیاده هستن چراغ که سبزه از خیابون رد میشن. روی تابو درشت نوشته شده: پیست دوچرخه سواری. اما یه عده بدون توجه به جاده سلامتی که درست جنب پیست دوچرخه سواریه دارن تو پیست قدم میزنن خیلی خونسرد و معمولی. انگار که تو هم باید تو جاده سلامتی بری دوچرخه سواری!!! یه بار رفتم تو باغچه، یه بار دوچرخه رو ول کردم تا خودمو نجات بدم این بارم که دستم کشیده شد به آسفالت. همیشه در تضاد هم هستیم، همیشه عکس یه کاری رو انجام میدیم، از آزار دادن هم لذت می بریم به جای اینکه باعث لذت بردن همدیگه از زندگی بشیم. همه اینها باعث شده که جامعه اخمویی داشته باشیم...